Tekst

Refrein:
Ik pâk miene fiets vur en ritje door de wind.
Ik pak miene fiets vur en ritje door de wind.
Dewind vertrist mich op en top, en ik kan d'r dan wir taegen-op.
Dus pak ik miene fiets vur en ritje door de wind.

Soms vluch ik oët ut gekke-hoês, van gerinkel en geroezemoes.
Dan wins ik mich allein en bietje rus.
Dan is d'r slechts ein medicien: "Ik bin 'ne mins en gen meschjien",
dus gun ik mich als nog en bietje rus.

Ik zeen de vogels in de luch, en zeen, ze hebbe ok nag kluch,
en ik vergaet d'n dagelijkse sleur.
Ik bouw vur mich en luchtkastiêl, en veul mich mins in hert en ziêl,
want ik vergaet d'n dagelijkse sleur.

Wurt ut og ok ins te vuul, door herry of door 't gehuul,
onthalt ein ding: "Gun og ein bietje rus!"
En waer dan mins in hert en ziel, en bouw og eige luchtkastiêl,
en gun og zelf alsnog det bietje rus.